Яшьлек тәҗрибәләре

 Мөдзмил Әхмәтов

***
Сагынмыйм мин сине. Уйлама
Моң белән күңелне күммәдең.
Зарыгып, бик ерак-ерактан
Сине бер күрим, дип, килмәдем.
Син түгел уемда, валлаһи,
Күзләрең сөйдереп йөдәтми.
Яратмыйм мин сине. Нишләтим,
Нишләтим тыңлаусыз йөрәкне?!
Яратмыйм мин сине. Төннәрен
Төшемә кергәнгә яратмыйм.
Исемең тилертеп, тилмертеп,
Йөрәктә йөргәнгә яратмыйм...
Бу як ярда
Газаплану, моңнар сагыш бетмәс
Бу җиһанда сөю барында:
Кичә бергә идек. Бүген менә
Без елганың ике ярында
Белеп торам бу як ярда синсез
Мин – канаты сынган кош кебек;
Күккә карыйм дисәм, күге ямьсез
Җир тормышы яман төш кебек.
Ярсуланып ташкыннарны ярдым –
Дулкыннары кабул итмәде,
Очып узалмадым бу мәхшәрне –
Сыңар канат. Көчем җитмәде...
Ялгыш елгасының ар ягында
Күпме моңлы җырлар сузгансың...
Чакыр мине – канатамны кайтар,
Ике гомер монда узмасын.
Тау елгасын буа алмагандай
Тыеп булмас барыбер йөрәкне.
Сизеп торам
Бу хыянәт өчен
Язмыш бирер минем кирәкне.

Тик сине сөям
Беребез кичке, беребез таңгы чыкмы,
Канатлары мәллә бер кошның?

Тилмерергэ туган баласымы
Безне үги иткән язмышның?
Хыял күкрәгенә башын салып
Синең белән көтәм таңнарны.
Чишмәләргә йөргән юлларыңнан
Сыйпый-сыйпый үтәм талларны.
Тик таң тагын моңнар алып килә,
Таллар сагышларны яңарта.
Тиңнәрем дә бардыр – нишлим инде
Йөрәк сине генә ярата...
Араларда упкын. Тик күңелгә
Ераклашкан саен якын син.
Минем өчен – хыял, ә берүгә
Никахлашкан гади хатын син...

***
Ә син тукта дисең...
Йөгәнеңне салма дисең –
Иркенгә очыйм әле,
Киң далаларда бер дулап,
Тауларны кочыйм әле.
Хәсрәт-михнәтен дөньяның
Күзгә-күз күрим әле.
Шатлыгымны күрсен җиһан,
Яңгыратып көлим әле.
Аяз күктәге кояшка
Туйганчы карыйм әле,
Дәрте күчсен йөрәгемә,
Җил, давыл ярыйм әле.
Тукта, уйла бераз дисең,
Вакыты бик тар әле.
Туган җирне гөлгә күмеп,
Үтәсе юл бар әле.

***
Үзем ялгыштым
Яшьлек бөресен ачкан чагында
Очраттым сине юллар чатында.
Юллар юл инде – чатлар булгалый,
Сөйгән-сөешкән чаклар булгалый,
Сөям, диешкән чаклар булгалый,
Юлда кавышкан чаклар булгалый...
Тормыш җырымда кушылган булдың,
Җитәкләшергә кул сузган булдың...
Юллар бәйләнде. Тик менә йөрәк...
Аралар якын, йөрәкләр ерак.
Язмышка ничек түзәргә кирәк.
Бер юлдан барып йөрәкләр ерак!
Юллар юлмыни теләп бармагач,
Сәфәр җырларын җырлап армагач?!
Эзләмә, ләкин җөен язмышның,
Юллар чатында үзең ялгышсаң,
Үзем ялгыштым, үзем ялгыштым–
Ни катнашы бар монда язмышның?!

***
Нишлим инде –
Син дип,
Ташка бәриммени башымны?!
Кем дә булса әгәр әйтсә сиңа:
-Ярата, дип...
Ялган!
Ышанма.
Гөлләр өздем,
Җырларымны бирдем,
Йөрәгемне бирдем –
Алмадың...
Туң йөрәкне җыр эретәмени?!
Кызганыч, тик –
Бик соң аңладым...

***

Сагыну
Көз хушлашмый гына китеп бара,
Камылларга сарылып сагыш кала.
Күзгә сыймый күкнең зәңгәрлеге –
Тәгәри дә тама, тәгәри дә тама.
Ак болытлар ак канатлар төсле,
Шундый тынлык
- Чиртсәң чатнар төсле.
Керфек очындагы зәңгәр тынлык
Өзелде дә төште, өзелде дә төште.
Зәп-зәңгәр күл, башын игән камыш.
Шундый тып-тын булыр икән сагыш!
Яфрак төшкән йөргән эзләреңә,
Шундый таныш алар, шундый таныш
Көз хушлашмый гына китеп бара,
Каеннарга сарылып сагыш кала.
Күз яшьләрен текәп зәңгәр күккә,
Соң яралган яран гөле яна.
Иң кадерле сүзне әйтү өчен
Безгә бары мизгел җитми кала.